Evocatie met gregoriaans en polyfonie van lijden, sterven, wenen en rouwen in het werk van Dieric Bouts (†1475)
Een belangrijk deel van het oeuvre van Dieric Bouts heeft het menselijk lichaam als focus. Het lichaam dat zal sterven (Laatste Avondmaal), het gemartelde lichaam (Martelingen van de Heilige Erasmus en van de Heilige Hyppolytus), het lijdende lichaam (Man van Smarten), het dode lichaam dat begraven (Graflegging) en beweend (Bewening) wordt. Daarnaast is er
ook het brood dat in lichaam verandert (Triptiek Heilig Sacrament). Dit alles doet ons nadenken over hoe de late middeleeuwer, iemand zoals Bouts, naar het lichaam keek, en hoe we dit vanuit gregoriaans en polyfonie kunnen evoceren. Vertrekkende vanuit dat idee bouwen
we met jonge zangers aan een project dat op indringende manier een soundtrack wordt bij een aantal van de schilderijen van Bouts.
De vertrekpunten zijn duidelijk, maar de aankomst niet: in de aanloop naar 2024 moet een creatief knutselen ontstaan dat niet zomaar uitmondt in een ‘creatief programma’ maar leidt tot een essay in klank, mogelijk in verschillende afleveringen. We wensen dat het niet bij een eenmalig project blijft, maar dat hieruit een meerlagig en diepgravend traject kan ontstaan,
dat niet alleen de gedachtenis aan Dirk Snellings levendig helpt houden, en ook niet alleen bewonderend naar het werk van Dieric Bouts kijkt, maar uiteindelijk een zinvolle muzikaalculturele bijdrage levert aan de maatschappelijke context van morgen.
Klik hier voor meer informatie over Hendrik Vanden Abeele.